De sfeer in een wijk ontstaat niet enkel door de combinatie van natuur en bebouwing, bewoners bepalen mede de sfeer. Crooswijk heeft veel actieve bewoners.  Het tuintje aan de Boerschaplaan, vlak naast het voetgangers- en fietsersbruggetje van Kralingen naar Crooswijk trekt altijd veel bekijks. Deze tuin wordt al 18 jaar door Aletta van Dijk onderhouden dat ze voor een groot deel uit eigen zak betaalt. Het was het levenswerk van haar inmiddels overleden man en zij zet dit nu voort. Haar man had er veel plezier in en maakte regelmatig een praatje met voorbijgangers. De tuin geeft iedereen plezier. Anna Pearel De drie markante gebouwen aan de Boezemstraat (gebouwd tussen 1880 en 1886) vormen de enige herinnering aan het slachthuisterrein. In twee van deze gebouwen wonen studenten. Het derde gebouw zou gesloopt worden. Anna Paerel die een café aan de overkant had, zorgde ervoor dat het behouden bleef en vestigde daar haar dinnercafé ’t Tappunt, nadat haar eerste pand door de stadsvernieuwing moest wijken. Paerel organiseerde in het nieuwe pand smartlappenavonden, muziekmiddagen en –avonden en maaltijden, bereid door diverse gastkoks. Ter gelegenheid van het afscheid van Anna Paerel bij ’t Tappunt verscheen er het Deksels Kookboekje met anekdotes en recepten van de diverse gastkoks. Zie een interview met Anna Pearel  Ter gelegenheid van het lustrum van café-restaurant 't Tappunt in 1993 heeft Tom Waakop Reijers (geboren in Crooswijk in 1948), ateliergebuiker aan de Pootstraat, het schilderij aan de zijgevel van restaurant Brazzo (het voormalige ‘t Tappunt) gemaakt. De figuren op het schilderij zijn allemaal bekenden en vrienden uit ‘t Tappunt uit de jaren negentig (zie voor de namen van de personen op het schilderij www.brazzo.nl). Het originele schilderij van Pierre-Auguste Renoir Le dejeuner des Canotiers stond model voor dit schilderij. De locatie van het tafereel is het balhuis van de roeiers in Bougival aan de Seine. Als je indertijd in 't Tappunt at, lag er een placemat met een afbeelding van dit schilderij van Renoir onder je bord. Dit inspireerde Waakop Reijers tot het maken van een schilderij waarop stamgasten de plaats van Renoirs originele figuren innemen.  Anna Pearel woonde jaren lang in Crooswijk. Vorig jaar is zij naar de deelgemeente Hoek van Holland verhuisd. Zij gaf Crooswijk kleur met diverse initiatieven. Zo was zij uitbaatster van dinnercafé ‘t Tappunt (het tegenwoordige Brazzo). ‘t Tappunt was een ontmoetingsplek voor veel Crooswijkers en Rotterdammers. In een video op de website www.verborgenkwaliteitenvancrooswijk.nl vertelt ze uitgebreid over haar initiatieven. Een ervan was de Snerttram. Met de Snerttram kun je Rotterdam op een bijzondere manier ontdekken. Deze tram vertrekt voor de deur van ‘t Tappunt aan de Boezemsingel en eindigt daar ook weer. Veertien jaar geleden was dit het begin van de beschilderde trams die je later ook op andere plekken in Nederland zag. Binnenin is de tram aangekleed met lichtjes, plantjes en gordijntjes. Onderweg krijg je een kop snert en een drankje geserveerd. Een gids vertelt verhalen over Rotterdam en een accordeonist zorgt voor een gezellige sfeer.  Een andere activiteit van Anna Paerel is Van Smartlap tot Opera op de Koeweide. Op dit gratis toegankelijke evenement zingen bekende en onbekende koren liederen, waarbij het aanwezige publiek kan mee zingen. In 2011 is het inmiddels al de vierde keer dat dit meezingfestijn plaatsvindt. Rond de duizend bewoners op meegebrachte stoelen en kleedjes bezoeken inmiddels dit evenement. In een gratis verspreid krantje staan de liederen die door veel bezoekers uit luide borst meegezongen worden.  Anneke Strasters De afgelopen wintermaanden waren de bomen op de Koeweide voor het tweede jaar verlicht. Een bijzonder initiatief dat door de Bewonersgroep Slachthuisterrein onder bezielende leiding van Anneke Strasters is opgezet. Op 21 december 2009 werden tien bomen met lichtjes opgeleverd tijdens een groot lichtfeest. In de donkere wintermaanden levert dit sfeerrijke plaatjes op. In eerste instantie is dit een project voor vier jaar, maar gezien de positieve reacties zou dit wel elk jaar herhaald mogen worden.  Anneke Strasters vond het jammer dat er alleen geraniumpiramides langs de in-en uitvalswegen van en naar Rotterdam stonden. Begin vorig jaar heeft Anneke Strasters tien handtekeningen in de buurt verzameld en een WWI-subsidie bij de deelgemeente Kralingen-Crooswijk aangevraagd. Een paar maanden later was het zo ver en werden de geraniums door Gemeentewerken geplaatst. Een project dat dankzij een bewonersinitiatief bijdraagt aan de leefbaarheid van de wijk. Helaas was er slechts geld om de geraniums maar één jaar te laten zien.  Billboard Op de zijgevel van een van de drie gespaard gebleven gebouwen van het voormalig slachthuis in Crooswijk is eveneens op initiatief van Anneke Strasters een billboard aangebracht. Dit billboard kon eveneens gerealiseerd worden met geld dat beschikbaar werd gesteld voor bewonersinitiatieven vanuit de WWI-gelden van voormalig minister Ella Vogelaar. Vanaf 1867 tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw heeft in dit stukje Rotterdam een levendige veehandel plaats gevonden. Op het billboard is op een zwart-wit foto uit 1958 van de fotograaf Lex de Herder te zien hoe de koeien van de Boezemstraat naar het slachthuisterrein werden geleid. Het geeft een mooi sfeerbeeld van hoe het hier vroeger er aan toeging.  Op woensdag 11 mei 2011 werd het project Welkom in Crooswijk onthuld. Op initiatief van de bewonersgroep Slachthuisterrein zijn drie koeien en de tekst ‘Welkom in Crooswijk’ langs de Nieuwe Boezemstraat geplaatst. Volgens Anneke Strasters zijn de koeien symbolisch voor Crooswijk. De veemarkt en de slachterijen waren vroeger belangrijke elementen in de wijk. Deze koeien zijn een mooie nostalgische verwijzing naar vroegere tijden. Dit project kwam tot stand met WWI-geld en financiële steun van de deelgemeente Kralingen-Crooswijk, Havensteder (voorheen PWS) en OCNC. Klik hier voor een video van de opening.  Ruza Nikolic, geboren in het voormalige Joegoslavië, woont al weer bijna 30 jaar in de Van Reynstraat. Net als bij de binnentuin van Stien Weijgertse was de binnentuin van Ruza Nikolic ook een enorme puinhoop. Het leek wel een dependance van de Roteb. Men gooide er afval neer en het werd bevolkt door junks en dealers. Elf jaar geleden had Ruza er genoeg van en vroeg zij alle bewoners die aan het binnenterrein woonden om een handtekening op een petitie om het binnenterrein op te knappen. Vervolgens ging het allemaal snel.  Een nieuw initiatief om de omgeving te verbeteren is een muurschildering van de hand van Qamar van Leeuwen op de blinde muur aan de Pleretstraat. De bewoners hebben aan de hand van een aantal schetsen van de kunstenaar gekozen voor een afbeelding van silhouetten van kinderen en volwassenen uit de buurt.  Mien Donker woont al heel wat jaren in de Eduard Jacobsstraat op het voormalige Heinekenterrein. Nadat de brouwerij gesloten en kort daarop gesloopt werd, zijn op het terrein dat vrij kwam nieuwe woningen gebouwd. De straten kregen de namen van bekende muzikanten en artiesten, zoals Eduard Jacobs en Albert de Booy. Mien Donker was de eerste bewoner van haar straat en toont een grote betrokkenheid met haar omgeving. In de loop der jaren heeft zij haar buurt wel zien veranderen. Om de saamhorigheid onder haar buren te verhogen, organiseert zij in de straat allerlei activiteiten. Jaarlijks vindt er een barbecue plaats en wordt er meegedaan met de Opzoomerdagen en een busreis naar de Kerstmarkt in Keulen georganiseerd. Op deze manier komen de bewoners in een ongedwongen situatie in gesprek met hun buren en kunnen ze samen de buurt in de gaten houden. Zij heeft er voor zorggedragen dat het grote binnenterrein achter de woningen opgeknapt en feestelijk geopend werd met de onthulling van het bord Binnenterrein Freddy Heineken. Een paar jaar geleden is het Enecohuisje in de straat fleurig beschilderd. Met een cabaretier zittend aan een tafeltje waarop een flesje Heinekenbier staat. Een zeer toepasselijke verwijzing naar de geschiedenis van de buurt.  Truus Bode is een van de eerste bewoners op het Heinekenterrein. Zij nam het initiatief om de Albert de Booyhof op te knappen. Er kwamen fleurige bloembakken en speeltoestellen voor de kinderen op de open plek aan de Pisuissestraat, de Alex de Haasstraat en de Buziaustraat. Truus Bode vindt ‘iets voor kinderen doen’ belangrijk. Samen met de Stichting Moeder Gans, een vrijwilligersorganisatie, zet zij zich in voor de kinderen in de buurt. Net als zoveel andere binnenterreinen in de wijk was de binnentuin achter de Pisuissestraat helemaal verwaarloosd en was er veel overlast van junks. Samen met andere bewoners heeft Truus Bode ervoor gezorgd dat de tuin opgeknapt werd. Zij ervaart dat, door samen met buren in je eigen wijk iets te doen, er minder overlast is. De anti-parkeerbollen op het Heinekenterrein in Crooswijk vormden een bron van ergernis en frustratie onder de bewoners. De bollen zijn zes jaar geleden geplaatst omdat er overal in de wijk werd geparkeerd. Soms kon er geen zieken- of brandweerauto langs. Na plaatsing vonden de bewoners ze niet alleen lelijk, maar ook vielen ze niet op in het donker, met alle gevolgen vandien. Na een aanvraag voor subsidie bij de deelgemeente Kralingen-Crooswijk zijn Eduard von Lindheim en Bas de Vries aan de slag gegaan om de bollen te voorzien van fleurige bloemschilderingen. Stien Weijgertse Stien Weijgertse woont vanaf het begin van de nieuwbouw (1981) in de Isaäc Hubertstraat. Het openbare binnenterrein was niet opgeknapt en werd als een soort van dumpplaats voor allerlei rommel gebruikt. Stien en haar buurtgenoten vonden dit geen plek om kinderen te laten spelen. Nadat zij bij diverse instanties aan de bel hadden getrokken, maar nul op rekest kregen, hebben ze in 1990 de handen zelf uit de mouwen gestoken. Alle troep werd op straat gezet. De politie en de Roteb kwamen toen wel langs. Dat kon zo maar niet, maar het heeft wel wat op gang gebracht. Opeens kregen ze wel een luisterend oor. Met elkaar hebben ze, verenigd in de bewonersgroep Schut, het binnenterrein ingericht met planten. Het geld hiervoor legde men zelf naar draagkracht in. De omwonenden, allemaal vrijwilligers, onderhouden de tuin zelf, ze schoffelen, snoeien, halen de bladeren weg en houden de boel schoon. Later kwamen er ook speeltoestellen en bankjes. Nu is het een ideale rustige en schone ontmoetingsplek voor jong en oud.   Nicaragua Stien is ook actief in het buitenland. In het begin van de jaren negentig stichtte zij een opvangtehuis voor zwerfkinderen op het schiereiland Corinto in Nicaragua. Stichting Vriendenhuis Casa de Menores is ondertussen uitgegroeid tot een opleidingscentrum dat jaarlijks 170 leerlingen met een diploma aflevert. Een initiatief dat wel van de grond af opgebouwd moest worden. Toen zij de eerste keer naar Corinto in Nicaragua afreisde met het geld dat zij had ingezameld, bleek er bij aankomst helemaal niets te zijn. Van het geld heeft zij toen een woning gekocht en met het resterende geld kocht zij o.a. een televisie en een videorecorder voor de jeugd. Zo ontstond er een provisorisch buurthuis. Dit groeide in de loop der jaren uit tot een school en beroepsopleidingscentrum voor de jeugd. De Stichting Vrienden Kindertehuis zorgt vanuit Crooswijk voor de financiële ondersteuning d.m.v. het aanvragen van subsidies en het inzamelen van geld bij particulieren. Zo kan een initiatief vanuit Crooswijk er voor zorgen dat er een steentje bijgedragen wordt aan de armoedebestrijding in een land ver weg.  In 2009 heeft Havensteder (voorheen PWS) op de plaats van het voormalige ‘Spartablok’ in de Frederikstraat een bijzondere tuin gerealiseerd. Deze gezamenlijke tuin biedt bewoners van Crooswijk een groene ontmoetingsplek en een rustpunt voor jong en oud in de wijk. De bewoners moeten er zelf voor zorgen dat de tuin ‘tot bloei’ komt. Dat was lastiger dan gedacht. De echte kennis ontbrak om goed te bepalen wat en wanneer te planten. De bewoners konden wel wat hulp gebruiken bij het inrichten en onderhouden van de tuin. Om die reden heeft Havensteder besloten om niet alleen de omwonenden, maar alle bewoners van Crooswijk uit te nodigen voor een cursus Stadstuinieren. De cursus wordt verzorgd door Bas de Groot en Marloes Engelhard en bestaat uit zes cursusdagen en een jaar lang tuincoaching. Tien bewoners hebben zich aangemeld voor de cursus. Zij leggen allen € 15,- per persoon in. Hiervan heeft men o.a. de zaden gekocht. Inmiddels zijn er een groente-, een aardappel-, en een kruidenbed geplant. Daarnaast staan er bessenstruiken, aarbeienplantjes en zonnebloemen. De Groot is expert op het gebied van stadslandbouw en heeft, naast zijn eigen bedrijf, een functie op een agrarische school. Hij zorgt voor een plan met concrete afspraken. Elke twee weken komt De Groot langs om te kijken hoe het gaat en geeft aanwijzingen wat er de komende weken moet gebeuren. Engelhard is lifestyle styliste, zij benadrukt op een eigentijdse manier duurzaamheid en creativiteit. Op Frederikshof.blogspot.com zijn de ontwikkelingen van de cursisten te volgen. Geïnteresseerden kunnen contact met hen opnemen.  Jannie Hack is sinds 2007 raadslid voor de PvdA in de deelgemeente Kralingen-Crooswijk. Zij zet zich enthousiast in voor de wijk en steunt en initieert veel bewonersinitiatieven. Zo probeert ze samen met de werkgroep Jamin de herinnering aan de Jaminfabriek levendig te houden. In maart 2009 werd een wijkreünie gehouden voor oud-werknemers en wijkgenoten. Vervolgens liet een reizende fototentoonstelling de geschiedenis van Jamin zien, de begraafplaats Sint Laurentius en wijkcentrum De Tamboer in de wijkbibliotheek Kralingen-Crooswijk. Na de zomer van 2011 verschijnt er een boek, geschreven door Dik Vuik en Claus van Noordt en een documentaire van Ferri Ronteltap over de geschiedenis van de fabriek in Crooswijk, haar werknemers en de invloed die zij gehad heeft in en op de wijk. In de planning staan nog een expositie in Museum Rotterdam en een monument ter herinnering aan de fabriek in de wijk. De werkgroep wil het liefst geen standbeeld van de oprichter plaatsen. Het moet eerder een monument zijn dat herinnert aan de fabriek en de personen die daar werkten. De in de Palissanderstraat geboren Jannie Hack was vroeger een van de 'meisjes van Jamin' die opgroeiden in de straat waar de fabriek stond. “Jamin heeft voor Crooswijk veel betekend, vooral qua werkgelegenheid” vertelt Hack. ”Veel vrouwen uit de directe omgeving werkten in de fabriek en zijn ermee groot geworden, het is een stukje historie dat we moeten koesteren.” De aanleiding om met Jamin aan de slag te gaan was een gesprek met Dik Vuik. Bij de oplevering van het historische poortje aan de Goudseweg, waren ze het er over eens dat het jammer was dat er niets meer herinnerde aan de oude fabriek. Vervolgens werd er een werkgroep opgericht, waarin naast Jannie en Dik, Claus van Noordt, Ria Kradelfer en Rosanne Vooijs zitting hebben. Het eerste idee was een monument, maar het is uitgegroeid tot een heel pakket aan herinneringen. De werkgroep heeft met behulp van de deelgemeente Kralingen-Crooswijk, winkelketen Jamin, verschillende sponsors en woningcorporaties het geld voor de diverse onderdelen binnengehaald.  Ton Geenen, geboren en getogen in Crooswijk, brengt met zijn website www.eencrooswijkervertel.nl de geschiedenis van Crooswijk in beeld. Op deze website staan verhalen, anekdotes en (zelfgemaakte) filmreportages over de wijk. De website is een groot succes. Sinds 1 oktober 2009 is zij in de lucht en nu al heeft Ton meer dan 25.000 unieke bezoekers gehad. Niet alleen belangstellenden uit Crooswijk, Rotterdam of Nederland kijken op zijn website, maar ook uit Canada, Spanje, Finland, Israël en andere landen. De laatsten zijn vermoedelijk oud-Crooswijkers die op zoek zijn naar oude verhalen en die nieuwsgierig zijn hoe het er nu reilt en zeilt. Met zijn website wil Geenen de geschiedenis van Crooswijk in stand houden, voordat die helemaal is verdwenen.  Op 29 maart 2010 fleurden bewoners van de leefbaarheidsgroep Trapezium de Paradijslaan op met bloemen. Op eigen initiatief vulden ze samen met Woonstad, de deelgemeente Kralingen-Crooswijk, Gemeentewerken en TOS (Thuis Op Straat) de bloembakken in de straat met planten. Daarnaast hangen er aan de gevel en de lantaarnpalen zogenaamde hanging baskets, plantenbakken met fleurige bloemen. Drie van de initiatiefnemers zijn moeder en dochter Dien en Diana van Herpen en Aad van Mourik (zie foto p. 60), woonachtig aan de Paradijslaan. Zij zorgen er met hun medebewoners voor dat de tuintjes netjes blijven en geven ze water, zodat de buurt leefbaar blijft. Daarnaast heeft de leefbaarheidsgroep o.a. vorig jaar met kerst een diner in Huys ten Krooswijk voor de buurtbewoners georganiseerd, waarbij de Marokkaanse kookgroep voor het eten zorgde. Op die manier kwamen ze met elkaar in contact en leerden elkaar beter kennen en respecteren.  Tonnie van der Sluis is de coördinator van de Lets-winkel en het Kledingparadijs in de Paradijslaan 106-108. Tonnie van der Sluis werd op 52-jarige leeftijd werkloos en maakte weinig kans meer op de arbeidsmarkt. Zij had van de Lets-winkel gehoord en raakte enthousiast om dit idee ook in haar wijk op te zetten. Zeven jaar geleden kon zij op de hoek van de Tamboerstraat en de Boezemstraat de eerste Lets-winkel in Crooswijk openen. Inmiddels draait de winkel met veertien vrijwilligers. Lets is de afkorting van Local Economisch Transactie Systeem. De Lets-winkel is in feite een ruilwinkel. Bij de Lets-winkel draait alles om punten. Geld speelt geen rol. Een punt is € 0,50 waard. Men kan punten verdienen door andere deelnemers te helpen met spullen die men niet meer nodig heeft of door een klusje voor iemand anders te doen. In de winkels staan de gebrachte spullen uitgestald en wordt het puntentegoed van de deelnemers bijgehouden. Inmiddels heeft de Lets-winkel al meer dan 500 deelnemers. De ruilwinkel is niet alleen voor mensen met weinig geld. Kun je bijvoorbeeld een taart bakken of een broek korter maken, maar heb je moeite met klussen in het huis of de tuin, alles kan geruild worden. Met de verdiende punten kan je spullen afnemen of hulp vragen bij dingen waar je zelf minder goed in bent. Het doel van de winkel is enerzijds het ruilen van spullen en diensten en anderzijds het maken van sociale contacten. Vroeger had je burenhulp. Dat is in deze tijd anders geworden. Door haar activiteiten heeft de winkel een sociale rol in de wijk gekregen. Iedereen kan hier elkaar ontmoeten en een praatje maken. In de winkel kan je aan de grote tafel gaan zitten en zo op een gemoedelijke manier het een en ander van elkaars achtergrond en cultuur te weten komen en word je waar nodig een helpende hand geboden. Klik hier voor een video van de modeshow. www.letsparadijs.nl  Youssef El Hachioui, woonachtig in de Schuttersstraat, heeft op bijzondere wijze contact met zijn buurtgenoten gezocht. In 2009 organiseerde hij in het Praethuys aan de Paradijslaan een Iftar voor de bewoners in zijn straat. Iftar is de maaltijd die gedurende de vastenmaand ramadan door moslims genuttigd wordt direct na zonsondergang. In feite is dat het moment van het verbreken van het vasten.Circa dertig mensen kwamen op deze bijeenkomst af. Het jaar daarop organiseerde hij een Iftar voor alle bewoners uit het Schutterskwartier in Huys ten Krooswijk. Hier kwamen wel tachtig mensen bijeen. Met een Iftar wil Youssef El Hachioui bereiken dat de buren, c.q. buurtgenoten, elkaar beter leren kennen en de participatie bevorderd wordt. Zoals hij zelf zegt: “Een goede buur is beter dan een verre vriend”. Enkele reacties van buurtbewoners zijn: “Het brengt bewoners en cultuur bij elkaar”, “Een goede gelegenheid om buren te ontmoeten” en “Bijzonder en mooi om te ervaren dat mensen uit de wijk samen feest vieren”.  Zondag 20 maart 2011 vond de feestelijke onthulling plaats van de Liroka-poorten. Het kunstenaarsduo ‘De Ontmoeting’, bestaande uit Willem van Hest en Ron Blom, werkte samen met het Nivon en de bewonersorganisatie Liroka om de omgeving van de huizen aan de Linker Rottekade te voorzien van kunstwerken. Volwassenen en kinderen uit de buurt hielpen mee om de drie ingangen naar het binnenterrein te markeren, te verfraaien en veiliger te maken. Het Nivon en de bewonersorganisatie Liroka werken al jaren samen om zo het gemeenschappelijke binnenterrein leefbaar te houden voor de multiculturele bewonersgroep.  werkzaam. De jarenlange inspanning heeft ervoor gezorgd dat de mensen dichter naar elkaar toe zijn gegroeid doordat zij samen zorgdragen voor een prettige omgeving. Drijvende krachten achter de bewonersorganisatie Liroka zijn Clyde en zijn vrouw Urmie Wallerlei. Zij zijn het, zoals ze het zelf zeggen, die het kaarsje van de motivatie brandende houden en de sociale cohesie van hun buurt stimuleren. Sinds 2000 wordt er door buurtbewoners en vrijwilligers gewerkt aan de leefbaarheid van het binnenterrein in het huizenblok tussen het Nivon en de Rotte. De gemeenschappelijke tuin is sindsdien opgeknapt, er zijn banken en een afdak verschenen en vele buurtfeestjes georganiseerd waar men elkaar op ongedwongen wijze als buren leerde kennen. De bewoners dragen samen zorg voor het beheer en de leefbaarheid van het binnenterrein.  John Looijen (1951, Rotterdam) woont weliswaar niet in Crooswijk, maar is als servicemedewerker in de buitendienst bij Woonstad Rotterdam een bekend figuur in Nieuw Crooswijk. Oorspronkelijk is John Looijen opgeleid tot specialist voor kleine huisdieren en heeft hij diverse winkels in dierenbenodigdheden in Rotterdam en in het buitenland gehad. Door de veranderende samenstelling van de bevolking liep de klandizie terug en heeft hij helaas de zaak moeten sluiten. Daar hij actief wilde zijn en niet alleen van een uitkering wilde leven, is hij vervolgens bij Havensteder (het toenmalige PWS) gaan werken als servicemedewerker. Vervolgens werkte hij korte tijd bij een aannemer als werkplanner, waarna hij door het WBR, de voorloper van Woonstad Rotterdam, werd gevraagd om bij hen te komen werken in Nieuw Crooswijk. Inmiddels is hij een bekend gezicht in de wijk. In principe doet hij dagelijks een rondje door de wijk en wordt hij door iedereen begroet en aangesproken over allerlei zaken rond de woningen. Is er bijvoorbeeld een portiekdeur kapot, of doet een bel het niet, dan repareert John het zelf. Zijn er grotere klussen, dan maakt hij een bon voor een loodgieter of een timmerman. “Als ze mij zien, weten ze dat ik het wel doorgeef.” Tijdens zijn ronde signaleert hij zelf ook dingen die kapot zijn, zoals een regenpijp die afgebroken is, of vuil op een plek waar dit niet hoort en vervolgens schakelt hij een instantie in die dit komt opknappen. Zoals hij zelf zegt: “Ik ben de ogen en oren van de wijk. Ik observeer, signaleer en repareer”. Zijn werkzaamheden zorgen er mede voor dat er in de wijk een prettige sfeer heerst. Nieuw Crooswijk bevalt Looijen goed. “Ik hou het hier wel uit tot mijn pensioen.”
|